The Brout - Englert - Higgs boson

Als je de recente populaire wetenschappelijke literatuur zoals Brain Greene's "De ontrafeling van de kosmos" en Lisa Randall's "De verborgen dimensies van ons heelal" leest, kom je om de haverklap de term Higgs boson, Higgs veld, Higgs ocean, enz tegen.
Dat is nu net het bijna beroemde elementaire deeltje waar de volgende weken, jaren,... op gejaagd wordt in de LHC te CERN, (voor wie deze week in China zou gezeten hebben.)

Nu blijkt dat deeltje (die boson) in feite het geesteskind te zijn van 2 Belgische natuurkundigen, Robert Brout en François Englert, van de Université Libre de Bruxelles die in 1964 als eersten (en ja zo gaat dat in de wetenschap) het concept hebben beschreven.
Zie hierover ook het interview met de 80-jarige Robert Brout in Knack deze week "De naam is niet correct" in het artikel "Het grootste experiment ooit" van Dirk Draulans.

Bij mijn 2 helden Greene en Randall, vind ik "helaasheid der dingen" geen enkele vermelding of verwijzing naar onze 2 Belgische natuurkundigen.
Peter Higgs zelf heeft in een recent overzichtsartikel ruiterlijk toegegeven dat Brout en Englert de eersten waren.

Vanaf nu spreken we dan ook van het Brout-Englert-Higgs boson!

Time Management

Toen ik enkele dagen geleden, mijn vergeten, oude Time Manager "vullingen" doorbladerde, met alle accessoires erbij, een weerspiegeling van sommige hectische jaren, momenten en illusies gecreëerd eind jaren '80, be"greep" ik dat dit pakje papier, zoals een boek of een film, mogelijk een stukje levenstijd voorstelde.

De hardnekkige illusie van verleden, heden en toekomst:
Time Management
("You can't manage time, it just is. So "time management" is a mislabeled problem, which has little chance of being an effective approach. What you really manage is your activity during time, and defining outcomes and physical actions required is the core process required to manage what you do" - David Allen.)

Terwijl je dit leest stroomt de tijd. Elk woord, elke zin, moet wijken voor de volgende.
Het algoritme van het lezen, het scannen van stukjes tekst, geeft je een (subjectief) gevoel van stromende tijd.

Time Space Conversion:
In een onderdeel van de installatie in De Borre (van januari-februari 2009) zullen we een bepaalde tijdsperiode voorstellen als ruimtetijd.

Hoe gaan we dit doen?
We gaan gebruik maken van de bevindingen van Brain Greene, snaarfysicus en auteur van het schitterende boek "The Elegant Universe".
Hij stelt de gebeurtenissen gedurende een bepaalde tijd voor als een opeenstapeling van "plakjes" of "sneetjes" nu.
Zoals een gesneden brood of een filmpelicule die je in stukjes knipt en opstapelt. Al deze stukjes "nu" kan je op hetzelfde moment waarnemen als je ze op een hoopje legt. De illusie van tijdstroom of beweging in een film komt doordat we afzondelijk en na mekaar naar de opeenvolgende beeldjes kijken.
Terwijl ik deze woorden intik, en ze op mijn "nu-lijst" staan, zijn ze voor jou lieve lezer gedateerd, passé, maar komen ze wel terecht op jouw "nu-lijstje".
Het wordt pas interessant als waarnemers van dezelfde nu-gebeurtenis, zich met verschillende snelheden gaan bewegen en een verschillende ervaring krijgen van de ruimtetijd. Elk nu momentje is er steeds, bestaat altijd met een eigen plaats in de ruimtetijd.
Brian Greene gebruikt naast tal van andere schitterende beelden en vergelijkingen volgende mooie metafoor: Nauwkeurig van dichtbij bekeken lijkt de stromende rivier van de tijd op een reusachtig blok ijs waarin alle momenten voor altijd zijn ingevroren.



foto: Yellowstone Park (juli 2007)- geologische tijdbom...