Landkaarten, mindmaps, verbindingen, ruraal design, het blijken metaforen voor wat er zich afspeelt wanneer complexe data zich organiserend in mijn geheugen nestelen.
Door vorm en kleur te belijnen en als uitvalsbasis voor mijn visueel lexicon te hanteren, beweeg ik mij in kleurrijk gezelschap.
Wanneer een werk ontstaat, balanceer ik tussen het (be)kende/(ge)kende en on(ge)/(be)kende. Een hoopvolle poging tot het scheppen van verheldering. Vaak wordt de werkmethode aangepast om voorbij het herkenningspunt te geraken, om dit punt los te laten tijdens een riskante wandeling op onbekend terrein.
Bij de cyclus, “Land@scapes of memory”, die onbewust een geheel vormt, over enkele jaren gespreid, is de idee van verplaatsing doorheen een vormgegeven denkwijze, zowel mentaal als fysisch aanwezig. De werken zijn immers momentopnames van opgeslagen beelden en relaties, die vaak uit de media gefilterd werden. Deze zeef laat elementen uit mijn persoonlijk observatorium doorsijpelen naar de dragers en de “carriers” van deze adformatie zijn nu net de neerslag of de “indruk” van wat ik wil toevertrouwen aan het papier.
.
