Vandaag heb ik eindelijk Joseph Brodsky's gedicht "Dido en Aeneas" herlezen waarin het prachtige fragment :
"Maar hij
keek uit het raam en zijn blik was nu
zo ver van deze plaats dat zijn lippen
verstarden als een schelp waarin
geruis schuilt, en de horizon was in zijn beker
onbeweeglijk"
(vertaling Kees Verheul)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten